Dział: Przygoda

W dniach 20-21 czerwca 2020 r. Gravel Blinduro powraca do Południowej Bohemii w Czechach, na granicy z Austrią, weekend przed Grinduro w Szwajcarii. To oznacza, że możesz dwa kolejne weekendy spędzić na dwóch niesamowitych imprezach. 

Przed tą wyprawą, słysząc „Peru”, miałem przed oczyma typowy obrazek z katalogów biur podróży – Machu Picchu. Tysiące odwiedzających, indiańskie pamiątki i zdjęcia z lamą w wełnianej czapce. Zupełnie nie tego chciałem. Ten typ turystyki, charakterystyczny dla południa kraju, zdawał się zupełnie nie dla mnie. Potrzebowałem wyzwań, przygody i miejsc, w których jazda na góralu jest absolutnie nieoczywista.

Kiedyś sami potrzebowali wsparcia i sił, dziś dzielą się tym z innymi. Podopieczni i przyjaciele Fundacji Rak`n`Roll przejechali na rowerach tysiące kilometrów, aby pokazać, że po raku można żyć pełnią życia. I aby dać siłę i nadzieję na wyzdrowienie tym, którzy dziś chorują. Sztafeta Rolling2Zwrotnik właśnie osiągnęła swój cel – dotarła na Zwrotnik Raka w Saharze Zachodniej.

To prawdopodobnie dlatego, że nie byliśmy tam pierwszy raz. Zadziałało także moje obśmiane przez żonę i znajomych zboczenie „filozofia pewnego niedoboru”, niechęć do map i obrzydzenie Kasi do tzw. planowania urlopu. Spinamy się w pracy i jest ogień, ale kiedy przychodzi czas relaksu, budzik nie działa, plany rodzą się spontanicznie i są niedopracowane. Jedziemy fristajlem... Albo po prostu opowiem, jak było.

Pomysł na przejechanie Alp rowerem tkwił w mojej głowie od dawna, a dokładniej od momentu, kiedy wiele lat temu zobaczyłem te góry po raz pierwszy. Oprócz tego, że był to pomysł na wakacje, to miały być one również budżetowe – stąd rower z sakwami.

Singletrack Glacensis, czyli system ścieżek flankujący wschodnią ścianę Kotliny Kłodzkiej, anonsowaliśmy w pierwszym tegorocznym numerze (bB 1–2/2019). Dość powiedzieć, że to prawdziwie epicki rowerowy singiel. Obecnie ścieżką na jeden ślad można pokonać ponad 130 km. Docelowo w 2020 roku ma tego szczęścia być ponad 200 km. Szacuję taką przygodę na kilka dni, więc kiedy Marek Janikowski, jeden z inicjatorów, pomysłodawców i projektantów trasy Glacensis, powiedział mi, że zrobimy to w jeden dzień… uwierzyłem mu i kilka dni później rano stałem koło tarpana.

Raczej się nie spodziewam, że ktoś spoza województwa warmińsko-mazurskiego przyjedzie tu specjalnie, żeby pojeździć. Ale uważam, że każdy jadący na Mazury, a nawet warszawiak jadący do Trójmiasta i wiozący ze sobą „górala” albo nawet gravela, powinien tak zaplanować trasę dojazdu, aby w Szczytnie zrobić postój, rozruszać mięśnie i wprowadzić do krwiobiegu nieco substancji endogennych.

Pieniny to niskie, lesisto-łąkowe góry umiejscowione zbyt blisko Tatr, aby zanęcić turystów żądnych prawdziwych wyzwań. Co nie znaczy, że nie warto tam pojechać i w ciągu jednego czy kilku dni zaznać wszystkich najważniejszych atrakcji. Ale najlepiej (co polecam nawet ja, zagorzały taternik) odkrywać je w inny sposób – właściwy dla ich odmiennego charakteru.