Podczas powstawania tego artykułu naszym konsultantem był Adam Tyszecki, ratownik zawodowy, Kierownik Sekcji Operacyjnej Bielsko-Biała Grupy Beskidzkiej GOPR.
W GOPR od 15 lat. Specjalizuje się w technicznych dziedzinach ratownictwa. W ramach zdobywania uprawnień instruktora GOPR pisze pracę o taktyce działań ratowniczych na górskich ścieżkach rowerowych. Pasjonat gór, outdooru, skiturów i żeglarstwa. Jeździ na hardtail'u, ale na singlach częściej można spotkać go w butach biegowych podczas kontroli dróg dojazdowych dla ratowników.
Skąd takie statystyki?
MTB, kiedyś zarezerwowane dla miłośników gór, doświadczonych zawodników cross-country i zjazdowców, stało się dostępne i powszechne. Rosnąca popularność ośrodków ścieżkowych czy bike parków z wyciągiem, który eliminuje czynnik kondycyjny, niegdyś kluczowy, powoduje, że w góry w ostatnich latach trafia więcej osób. Góry, jak galeria handlowa, wydają się czekać na „klientów” z otwartymi rękami, oferując wszystko, co potrzebne jest do uprawiania MTB: nachylone stoki, gładkie ścieżki, które zachęcają do puszczenia hamulców oraz podwózkę na górę. Sprzęt, który „umi” wszystko, czeka w wypożyczalniach, nierzadko również z dodatkowym elektrycznym kopem, żeby już niczego nie trzeba było robić na siłę.
Czy wypadkom ulegają zatem osoby mniej doświadczone, skuszone nowymi możliwościami? Niekoniecznie, choć tendencję tę potwierdza Adam Tyszecki, kierownik Sekcji Operacyjnej Bielsko-Biała Grupy Beskidzkiej GOPR. „Zwozimy z gór osoby, które na przykład wybrały się kolejką na Szyndzielnię i postanowiły zjechać RockNRollą, nigdy wcześniej nie będąc na rowerze w górach. Stosunkowo rzadziej interweniujemy w wypadkach doświadczonych rowerzystów, choć może wynika to z tego, że oni radzą sobie we...
