7,6 km pływania, 360 km na rowerze i 84,4 km biegu. Takie wyzwanie postawiła przed sobą Alicja Pyszka-Bazan, która pod koniec czerwca br. wystartowała w Colmar w zawodach Bretzel Ultra Triathlon. Wygrała, zostawiając za sobą wszystkich i ustanawiając nowy rekord świata na tym dystansie. Jak? Dlaczego? Po co? O tym wszystkim opowiedziała nam w długiej rozmowie.
Kraksy w peletonie się zdarzały i zdarzać będą. Nie sposób przewidzieć i uniknąć niebezpiecznych sytuacji, gdy blisko dwie setki rozpędzonych ludzi na rowerach jadą blisko siebie. Kolarskie władze od lat próbują zmierzyć się z problemem, ale skutki tych działań na razie wydają się mizerne. Być może dlatego, że większość z nich jest wyłącznie na pokaz.
W maju Nové Město na Moravě gościło pierwszą edycję Pucharu Świata XCO realizowaną w 2023 roku przez całkiem nowego organizatora. Na pewno znacie wyniki elity: Pidcock, Dubau, Schurter i zaskakująca Puck Pieterse, niezniszczalna Prévot startująca w kolejnym teamie i niedawna niespodzianka – Lecomte. Oglądaliście? Za darmo już było. Poniżej opisuję, co można było zobaczyć na żywo. Wspomnę też, co pokazała bardzo liczna kadra, dzięki której Polacy mogli stanąć na starcie i w wielu kategoriach, ponieważ nie mamy w kraju drużyn, które mogą wystawiać zawodników na imprezy tej kategorii przy dorobku punktowym, jakim dysponują. A wiecie dlaczego Pidcock, któremu też brakowało punktów, mógł wystartować? O tym też napisałem.
Brakowało nam wspólnych zagranicznych jazd i wypraw. Mieliśmy jakiś zarys tego, czego chcemy, ale okoliczności rodzinne, praca, oczekiwania czy rozkład urlopów zawsze coś mieszały. I wtedy wpadła nam w oko impreza, którą znamy, czy też znaliśmy, bo byliśmy tam ostatnio dziewięć lat temu. Czy coś się zmieniło? Czy rozpoznamy stare trasy? Czy odkryjemy nowe? Jak organizator przetrwał trudne czasy covidu? Na te i wiele innych pytań odpowiedział nam e-mail zwrotny „z przyjemnością Was zapraszamy” i sam wyjazd…
– Tata się popłakał. Nie był w stanie zrozumieć, że dziewczyna jedzie sama na drugi koniec świata, z wielkim bagażem, za furę prywatnych pieniędzy, wygrywa tytuł i nikt się tym nie interesuje – wspomina pierwsze chwile po powrocie z Los Angeles Ania Rząsowska.
Jeśli przed tegorocznym Epikiem miałbym obstawiać, co może być największym utrapieniem uczestników, jednoznacznie stwierdziłbym, że upał. Głęboko bym się mylił.
Od początku kwietnia do końca października, czyli w okresie, kiedy aura w naszej strefie klimatycznej pozwala na całodniową włóczęgę na rowerze, naliczyliśmy 31 weekendów. W trakcie przygotowania tego artykułu przez moją przeglądarkę internetową przewinęło się niemal 80 imprez gravelowych odbywających się w tym czasie w naszym kraju, co znaczy, że w rozpoczynającym się sezonie jest ich ponad dwukrotnie więcej niż potencjalnie wolnych weekendów.
O tym, by znaleźć się na rowerze na środku pustynnego odludzia, marzyłem od kilku lat. To marzenie zupełnie nieoczekiwanie spełniło się w pewien grudniowy poranek, chociaż nie byłem tam zupełnie sam, jak pragnąłem. Znalazłem się tam w towarzystwie ludzi, których zapałem i entuzjazmem można by obdzielić jeszcze wielu innych. Ludzi, którzy postanowili od zera stworzyć kolarską kulturę w miejscu, które dotąd jej prawie nie znało.
Ot, kolejny Rampage, jaki mieliśmy okazję oglądać już szesnaście razy. Czyżby? Pierwsze podium Polaka to naprawdę historyczna zmiana. Zawody, które początkowo polegały na tym, kto ustoi większe uskoki, dzięki takim postaciom jak Tyler „Super T” Klassen i Cédric Gracia zaczęły ewoluować w stronę płynnych przejazdów i trików wprost ze slopestyle'u.
Większość etapowych wyścigów MTB to objazdowe „cyrki na kółkach” – etapy kończą się w innym miejscu niż zaczynają, więc karawany wspierające uczestników nieustannie przenoszą się z miejsca na miejsce. Niektóre wyścigi organizowane są jednak w miejscach na tyle obfitych w interesujące trasy, że nie muszą tak kombinować. W Polsce działa tak np. MTB Trophy, a w większych górach rozplanowany jest tak Rally di Romagna.
To nie był łatwy rok dla polskich kibiców kolarstwa. Po kilku sezonach mniejszych lub większych sukcesów w najważniejszych wyścigach mijający rok przypomniał, że nic w życiu i sporcie nie jest dane na zawsze. Polscy kolarze sezon zakończyli z jednym triumfem w World Tourze. Co prawda w wyścigach niższych kategorii lista polskich sukcesów jest niemała, ale ich waga w zbiorowej świadomości pozostała niestety znikoma. Podobnie jak wiedza o sukcesach polskich kolarek. A to właściwie do nich należał mijający sezon.
Cykl Garmin MTB Series to przede wszystkim doskonałe warunki do ścigania w wymagającym terenie i na różnorodnych trasach. Jak co roku zawodom przewodzić będzie hasło: “Minimum asfaltu, maksimum frajdy”. Ostatni, finałowy wyścig Garmin MTB Series 2022 rozegra się już 8 października 2022. Zapisy trwają!
